Deel 2

11 Juli was een reisdag voor ons allen.
Angelique en Siem kwamen vanuit A’dam- Singapore in Cairns aan. Dim en ik reisden vanuit Adelaide naar Cairns. Omdat wij veel vroeger aankwamen, hadden we vast de camper opgehaald, een Toyota, dat wel. Maar dan een Hiace. We wisten eigenlijk ook niet hoe we het moesten uitspreken. HI Ace of Hiatse of Hiasse. er ligt een 600 CC motortje in en het uitlaatje sputtert leuk. (Waar is onze V8 grom….) Goed, even wennen dus.. :)De boodschappen werden gedaan en het appartement geregeld. Om half zes s’avonds kwamen Angelique en Siem uit de douane. Het was natuurlijk bijzonder leuk om elkaar weer te zien.

De volgende dag (12 Juli)) zijn we noordelijker dan Cairns gereden. We kwamen uit in Wonga beach. We wilden wel voor vier uur op een camping staan. Zodoende hebben we nog tijd genoeg in het daglicht om de camper te leren kennen.
het blijkt een leuke camping aan zee te zijn. 15 meter lopen en we stonden op het strand. We stonden onder walnootbomen en palmbomen. Af en toe viel er een walnoot uit en die knalde dan keihard naast je op de grond of op de camper. Naast ons zag je ook een oprolbaar oranje hek staan. Geen idee waar dat voor is. Wel stonden er waarschuwing bordjes over zout water krokodillen.
Het tentje van Dim en Siem is niet geschikt voor regen. Het is een pop-up lawaai tentje. We besloten om het tentje onder de luifel te zetten van de camper. Hij past er precies onder.
S’avonds begint het dan ineens te regenen. Wij zijn blij dat het we het zo opgezet hebben.
Ik voorzie nog problemen met het bed in de camper. Vanwege mijn bijna 2meter, pas ik er nagenoeg niet in. Met wat slimmigheidjes gaat dat ook lukken.
S’nachts schiet ik nog ineens wakker en weet dan waarom dat het hek daar staat opgerold. Om de krokodillen van de camping te houden. Ze zullen toch niet…..
Toch er maar even uit. Even checken. In een visioen zag ik namelijk Dim al met zijn been in een bek van de krokodil hangend schreeuwen om hulp..
Alles rustig..Gelukkig maar. Poging twee tot slapen dan maar.
Het bleek een onrustige nacht te worden. Ach, even wennen aan alles, zullen we maar zeggen.

(13 Juli) Siem is al om 6 uur op.. haha.. Hi is gaan wandelen op het strand. Onze buren hadden alle walnoten al weggehaald. Ivm vleermuizen. Die eten ze op. Vleermuizen mogen niet aangeraakt worden, anders raak je vergiftigd en ga je onherroepelijk dood. Dus men neemt alle voorzorg maatregelen om dat tegen te gaan. Ok… je leert hier wel snel…moet ik zeggen.
We ruimen het boeltje op en rijden de Table lands in. Het regenwoud van Australië. Het is er gigantisch mooi. Alle soorten palmbomen en andere tropische bomen en planten zijn er te zien. Watervallen genoeg. Bananen plantages, koffie plantages, Mango wijn gaarden, noten plantages te veel om op te noemen. We kijken dan ook onze ogen uit. Werkelijk prachtig.
In het woord regenwoud zit wel helaas het woord regen. En dat doet het dan ook best veel in deze periode en soms ook best hard.

de Mossman Gorge staat voor vandaag op het programma. “must have seen” zegt men…ok.. wij erheen dus.
Het was zondermeer prachtig om in een regenwoud te lopen. We worden met een bus ernaar toe gebracht. Er zijn echter nog een paar honderd andere mensen die dat ook wilden. Dus loop je achter elkaar aan. Spannend, nee… “Must have seen” … nou… ??!!! Watervalletjes waren er ook en natuurlijk hebben we er ook in gezwommen.
S’middags zetten we ons kamp op in het pittoreske Tinaroo. Een camping bij een meer. Het is al laat. De zon gaat te snel achter de bomen onder. We eten in een gemeenschappelijke ruimte waar een barbecue staat. Geweldig. Ook is het er schoon. Je kunt er je eten bereiden, er zijn tafels waar je kunt eten en je kunt er de afwas doen. Alles blinkt er. de Aussi’s houden het zelf netjes schoon. Het kan dus ook anders. Helaas zijn we in Nederland dat stadium bijna ontgroeit. Het wordt snel donker. We gaan slapen. Het lawaaitentje staat open en bloot.. Ineens gaat het regenen, we liggen er net in.. Met wat “Mc Guiver” handelingen staan de boys dan toch even later ook droog.

De volgende dag, (14 Juli) het zonnetje schijnt dan al, hebben we na het ontbijt alles snel opgeruimd. We krijgen er handigheid in. Iedereen helpt mee, en hoe is het mogelijk, maar de hele rataplan past in de HIACE. Buitenstoelen blijken onder de bank te passen. De tent ook. Evenals de luifel en alle haringen. Dat is dus handig. 1 kast waar al het buitenspul in ligt. De koffers staan bovenin. Met wat gepuzzel passen alle koffers, behalve die van Dim. Die komt in het gangpad. Zelfs de grote voorraad aan boodschappen passen erin. Koffie en thee worden gemaakt voor onderweg. En weg zijn we weer.
We rijden door het regenwoud. Siem rijdt. Hij doet het goed. Dan komen we bij wat watervallen. Wallanda Falls. We gaan kijken. Het is toch fascinerend te zien. Het schouwspel van vallend water. De hele tocht ernaar toe en er vandaan, is al indrukwekkender dan de Mossman Gorge.
We eindigen die dag in Ingman. Een dorpje langs de Bruce Highway, A1. Er is daar een camping die niet al te duur is en nog een plaats heeft voor ons. $43,00. We hebben onderweg nog een bouwzeil gekocht voor de lawaai tent. Er staan twee bomen op onze plek. Mooi. Een touw wordt gespannen, zeil er overheen en de tent eronder. S’avonds gaat het toch weer regenen.

De volgende dag (15 Juli) blijkt dat de constructie voor 90% goed was. Toch heeft het zeil ergens het tentje geraakt en is de regen door geslagen. Het tentje weer vochtig. Zowel Siem en Dim kampen nu ook met schouderklachten. De matrasjes zijn te dun.!!!
We hebben de tip gekregen om naar de Wallaman Falls te gaan. Het is de grootste waterval van het zuiderlijk halfrond. Het is 52 km landinwaarts. Eigenlijk iets te laat rijden we aan. We komen er om even na elven aan. We spreken wat mensen aan die net terug zijn van de 2 km klim naar beneden. Zij blijken ook Nederlanders te zijn, uit Breda en ook in de duikwereld. En hij heet ook Rob….nou ja….
Het is goed te doen zeggen ze. Het blijkt dat dalen makkelijker is voor de meesten dan stijgen. Dim en Siem nemen een voorsprong op ons. Een half uur later zien we dat ze al aan het zwemmen zijn bij de Wallaman. Tjonge.. wat imponerend. Deze waterval is 256 meter hoog. Ik ga er ook nog in. Het water is heeeel koud. Maar supergaaf.
We klauteren weer omhoog. Een timer wordt gezet en de jongens komen dan binnen 27 minuten aan bij de camper. Superknap gedaan. (Opm.: de foto bovenaan is niet de Wallaman waterval. !!).

(16 Juli), We willen vandaag Townsville halen en dus moeten we serieus een stukje rijden. We komen net voor het donker aan op Palmtree Caravan park Camping in Townsville. Ik wilde graag ver weg van de Bruce highway i.v.m. het lawaai van de roadtrains s’nachts en dat is dan ook gelukt. We staan net, dan vliegen er ineens twee vliegtuigen laag over. Ja hoor..!! Een luchthaven is hier vlak in de buurt. We maken contact met de buren. Denice heet de wat oudere dame en ze heeft gelijk goede tips. Er zitten hier namelijk beezie’s. You can’t see them, but they byte and leave urine behind under your skin. Ik kijk op armen en benen. Overal bulten. Ships… is dit wel een leuke camping!!!
Maar, het valt allemaal wel mee. De beestjes zijn met name actief voor het donker wordt. Daarna hebben we geen last meer gehad. Ook niet van vliegtuigen overigens. Dit kan wel eens een goede en aangename nachtrust worden.
Morgen staan we vroeg op. Magnetic Island staat op het programma. Wilde Koala’s zijn er te zien en er is WO-2 geschiedenis te zien daar. We zijn benieuwd!!

(17 Juli), We stappen vanuit de camping in Townsville op de bus die vlak voor de camping stopt. Dat is luxe. We rijden naar de terminal waar de boten liggen die naar Magnetic Island gaan. Het boottripje duurt een half uur. Het eiland is erg mooi. De wandelingen die we gemaakt hebben zijn fors. Maar zeker de moeite waard. Vandaar zijn we met de bus naar Horseshoe Bay gegaan. Daar begon de wandeling langs de prachtige baaien ‘Balding Bay, Radical Bay en Arthur Bay.
In wereld oorlog 2 heeft Japan, Australië aangevallen. Een van de punten waar dat gebeurde was op Magnetic Island. Er zijn nog restanten van deze gebeurtenissen te zien tijdens de wandeling naar de forten. Tijdens deze wandeling moet je ook vooral omhoog kijken, want er zitten wilde Koala’s. Wij lopen dan ook allemaal de lucht in te kijken naar boomtoppen.
Gelukkig eindelijk spotten we een Koala met een baby koala nog wel. We hebben wel een half uur staan kijken. Heel erg indrukwekkend.

Het is ook wel lekker om vandaag niet auto te hebben gereden. Maar je laten vervoeren en eens wat anders te doen. We sluiten de dag af met een etentje in Townsville. Het stadje is typisch Australisch. Rustig. Brede lanen. Goede infrastructuur. Overzichtelijk. Ordentelijk. Het typische Nederlandse gezicht van stadjes wat we zo gewend zijn, zul je hier niet aantreffen.

(18 Juli), We rijden naar Arlie Beach vandaag. Daar willen we een paar dagen staan. We willen de Great Barrier Reef zien, Hamilton Island en White Sunday Beach. De camping heet Island Gateway. We zijn er al vroeg, dat is fijn. We gaan zitten en genieten van de zon. Pas laat zetten we het tentje op. Een nieuw zeil is gekocht hiervoor. Deze past beter. We hebben al meer geld geïnvesteerd in grondzeil dan het hele tentje bij elkaar. Het zwembad geeft nog wat verkoeling. Tosti’s worden gebakken en de rest van de avond hangen we voor de camper. Te lui om nog wat anders te doen. Een mooie gelegenheid om de blog een update te geven.