
We wilden in de ochtend gelijk gaan starten met een dirt en sand road door het Litchfield Nat. Park. Om zo een loop te maken en weer uit te komen in Katherine.
Aan het begin van de route stond een bord. Met iets wat gesloten was en iets wat open was…ok !! interessant. De banden werden op 35 psi gebracht en de rit werd gestart. Na ongeveer 1 km kwamen we een hindernis tegen.!!!!! Een rivier best diep en ongeveer 50 meter breed.
Dus…. wat doen we terug of er door…. er door dus..kleine bijkomstigheid, er zitten krokodillen in deze rivier hadden we gelezen….
Versnelling in de lage giering in zijn 1, koppeling op laten komen en goo..Dim uit het raam hangen en de waterstand doorgevend aan mij.. ik gas gevend en sturend er doorheen. Ik denk dat ik niet geademd heb voor twee minuten.. haha.
Halverwege zagen we een peilmeter staan, verscholen door bladgroen dat de waterstand ongeveer 60 cm diep was. We haalden de overkant “met gemak” en reden door. Na een half uur rijden door zand en gravel stuitten we op een road close bord. Ships… Onze route was dus afgesloten. Dan zit er niets anders op en om te draaien en dezelfde route terug te rijden.
En idd., weer door die rivier. Maar we zijn al gevorderde off road rijders inmiddels, dus hop, in zijn lage giering, koppeling op laten komen in zijn 1, door naar 2 en goo…Super gaaf. Het water kwam tot aan de onderkant van de deuren, we ploegden makkelijk door het water en kwamen goed en wel weer aan de andere kant. Vervolgens toch de hele route die we gisteren en eergisteren hebben gereden terug gereden om zo in Katherine uiteindelijk aan te komen. Daar proviand, diesel en water ingeslagen en bij de tourist office informatie gehaald over het gebied North west Australie en in bijzonder de Tanama route. Deze is 1100 km lang en bestaat alleen dirt en gravel roads. Hij eindigt bij Alice Springs. Een bijzondere route.
We willen het graag, maar het verstand begint te knagen. Er gaan diverse verhalen rond inmiddels. Van Erg gevaarlijk tot easy peasy.
We rijden laat weg van Katherine, en rijden naar de eerste camping (er was inmiddels gebeld door de tourist office voor plaats reservering) buiten het stadje.
Laat gegeten. Leuke mensen ontmoet van Nederlandse ouders. Zijzelf konden slechts een paar woorden Nederlands. Ook hen gevraagd om advies.
Afijn, te laat het bedje opgezocht. O ja, tijdens het eten zat ineens een possum naar ons te kijken vanuit een boom, die naast de camper stond. Grappig beestje om te zien.
Dolle bendeeeeeee
op tv hadden ze een programma “de gevaarlijke wegen van de wereld”. Ik ga jullie aanmelden.
Één probleem: joe ben (nog) geen bekende Nederlander.
Genietennnnnn
rob jou verslag leest als een spannend boek maar dan met min zoon en kleinzoon in de hoofdrol en dat is minder. luister naar je gevoel. Dikke knuf
Best spannend inderdaad.Leuk om zo met jullie mee te reizen en leuk zoals je schrijft. Kan me er wel een voorstelling bij maken.
And Go