Gold Coast en Great Divided Range

26 juli:
Surfers Paradise en eindbestemming Nimbin staan op het programma.
Siem rijdt de stad uit. Dwars door Brisbane heen en Van motorway M3 naar M1.
Surfers Paradise ligt op een uur rijden er vandaan.
Het wordt ook wel de Gold Coast genoemd. Het is er werkelijk prachtig.

Uitgerekte en mooie zandstranden, ontzettend helder water en hele grote golven. Heel erg leuk om getimed met zo’n grote golf mee te zwemmen, om daarna achterom kijkend te denken..zo dat was zeker honderd meter.. terwijl je helemaal geen referentie hebt, wanneer je startte. Haha..iedereen trapt erin (ik altijd)!
Er zijn ook veel board surfers bezig. En ook paddle surfers. (Rechtop staand surfen met een peddel). Er zijn ook veel haaien. De hamerhead en de lemon haai zijn redelijk onschuldig. Zij zwemmen met hun vin bovenwater naar voren. Je ziet ze dus aankomen. Maar de rest zwemt onderwater en komen pas boven op als ze toeslaan. 

Kortom het is absoluut niet niet saai op het strand. Na een uurtje op het strand gelegen te hebben besluiten we om de gehele boulevard af te rijden. Zodoende krijgen we een mooie indruk van de Gold Coast. Het is een paar kilometer lang. Onvoorstelbaar…er komt geen einde aan. Uiteindelijk draaien we het binnenland in.

Eerst nog weer eens tanken en dan op naar Nimbin. Dit plaatsje kenmerkt zich, doordat de hippy’s die zich er in de jaren 70 vestigden, er nog steeds wonen.
Het is dus allemaal pais en vree en joints mogen “gedoogd” gerookt worden.
De weg door het binnenland is lang, kronkelig en voert door de bergen heen. Het wordt 45 km slingeren over niet al te beste asfaltwegen. Gelukkig, na een uur rijden komen we eindelijk aan.

De mensen van de receptie zijn ook blijven hangen in de hippy tijd want alles is mooi en leuk. We krijgen een hele mooie plaats volgens hun. No worries mate!!
De tent is snel gezet. Eten wordt gekookt, hout gehakt en om tien voor zes is het aardedonker.
Het vuurtje wat we stoken zie je niet, vanwege de te grote ton waar het hout in moet. Het geeft helaas ook geen warmte, waardoor we toch weer snel de camper in moeten.
Angelique en de jongens lopen s’avonds nog even het dorp in. Ik ben te moe en ga lekker lezen in mijn eentje in de camper.
Nadat ze terugzijn, besluiten we nog een dag hier te blijven.

27 Juli:
We worden wakker in Nimbin.
Ondanks dat we lekker geslapen hebben, wordt je toch vroeg wakker.
We liggen met een muts op, 3 lagen kleding aan in een slaapzak met een quilt er bovenop. We zitten slechts op 64 meter boven zee nivo. Maar het voelt alsof we 396 meter hoog zitten..

Een waterig zonnetje priemt door de polyester kap van de Hiace.  De wekker gaat. Het is 8.00 uur. Je hebt het toilet bezoek al een tijdje uitgesteld maar je weet, het onvermijdelijke komt eraan..Je moet de slaapzak uit en naar het toiletgebouw. Als je eenmaal weer terug bent, ben je goed genoeg wakker om de dag te starten..
We staan op een mooie plek. Veel ruimte om ons heen. We kijken uit op een laantje met ‘residents’.. De een na de ander (alleen mannen)  wordt wakker..

De een loopt ‘nog steeds’ dronken naar de vuilnisbakken om daar dingen weg te gooien, wat, dat weet niemand! De ander stapt krabbend op zijn korpulente buik uit zijn caravan met een kop koffie en blijft vervolgens drie kwartier tegen zijn auto aangeleund staan. De volgende gaat op zijn grasperkje zitten en zit daar dan een uur later nog. De caravans waaruit ze komen kunnen tweede hands denk ik voor 5 dollar per stuk verkocht worden. De eigenaar woont ook in een campervan uit 1970 vermoed ik. Dus er hangt een gezellige en gemoedelijke sfeer.

We doen de was. Drie wasmachines vol ondertussen draaien en daarna hangen we de was op, tussen de onderbroeken en sokken van de residents.

 

We stappen na het middageten het dorp in. Het is er echt flower power en back to the sixties/zeventies. 20 Leuke winkeltjes, maar eigenlijk allemaal hetzelfde. Ze verkopen  spulletjes uit Mexico, Equador en Nepal. We drinken een kop koffie in een koffiebar en kijken eens naar de mensen om ons heen…
Tja… ik heb zelden zoveel verdwaasde mensen bij elkaar gezien. Het leek wel of dit het episch centrum van Australie was voor, daklozen, zwervers, autlaws, weirdo’s, fucked up’s en nog meer don’t care’s. Natuurlijk, er waren ook leuke mensen in Nimbin… Maar goed..
We zijn blij als we weer bij de campervan zijn. Het vuurtje wordt weer gemaakt en al lezend en zippend aan de wijn komt ook aan deze dag weer een einde. Het was een bijzondere dag.

28 Juli:
We zijn redelijk unaniem, als we s’ochtends wegrijden uit Nimbin.
“Leuk dorp.. voor 1 dag.. dan toch weer snel wegwezen”.
We rijden weer door een prachtig slingerend en glooiend landschap terug naar de kust.
We willen naar Yamba gaan. Gedurende onze reis hadden we verschillende mensen erover gehoord, zij zeiden dat we baar Hamba moesten gaan… dus bij deze..
We gaan naar Yamba..

Yamba… yeah yeah yeah
De camping tegen het strand aan, waar we willen staan is vol.
We rijden naar de tweede camping, deze ligt net uit het centrum, maar heeft gelukkig nog ruimte. Het is een mooie camping. Super Grote plekken. Zelfs een eigen private toilet ruimte. De haringen gaan voor het eerst ook soepel in de grond. Wat een verademing..
Als het tentje staat, gaan we nog even het dorp in, wandelen wat en gaan we uiteindelijk naar ’the pub’. The place to be..

Uitzicht over de stille oceaan en kans dat je walvissen ziet. Inderdaad. We hebben ombeurten ons met de verrekijker zitten vergapen aan deze dieren. Tjonge.. wat is dat toch imposant. We denken dat het Orka’s zijn die we hebben gezien, vanwege hun neus en kleuren.
Eenmaal terug op de camping zit iedereen toch snel bij de receptie, want..
De wifi is voor het eerst gewoon goed.
Hèhè…
maar de wifi is alleen goed bij de receptie. We zitten er met z’n allen dan ook ruim twee uur.
Ik heb een what’s app call met een collega en check mijn mails.
O ja…
De gehele reis hebben we geprobeerd te werken met wiki camps en Camps Australia. De laatste hadden we op een aparte telefoon geinstalleerd. Wat bleek, de GPS is kapot (soms) van deze telefoon. 5 weken later, kunnen we deze app eindelijk op een andere telefoon zetten, met offline kaarten en google maps aangemerkte stukken kaart.
Tja… dat betekent 800 MB downloaden op mijn telefoon.. Met de wifi die we nu hebben, moeten we het nu toch echt downloaden. Zo gezegd, zo niet zo snel gedaan. Het duurt toch lang die downloads.. en het wordt koud. De MB’s lopen te traag op naar mijn zin…
We begraven de telefoon bij de receptie en komen over een uur of zo terug.
Eerst even opwarmen.